Elim ayağım boşalmış durumdayım. Biliyordum bu günün geleceğini. Ama süre uzun olunca insan hiç o zaman gelmeyecekmiş gibi hissediyor. Cuma günü canım, oğlum, paşam ameliyat olacak. Nerdeyse 3 hafta önce belli oldu ameliyat tarihi. Yürüyorum ama bomboş bir şekilde. Ne yapacağımı bilmiyorum.. Ameliyatı olması bir dert olmaması ayrı bir dert. Bir anlık unutuyorum, 1saye sonra acı ama gerçek tekrar beliriyor... Tamam diyorum, ilk değil son da olmayacak... Ama O benim oğlum...
inşallah diyorum bu günler tekrar gelecek, biz bu günlere tekrar ve daha sağlıklı bir şekilde kavuşacağız...